Ήρθε η ώρα να διώξουμε τους εφιάλτες και να ονειρευτούμε ξανά!

 

Κάποτε σου είπαν πως «εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο» και συ το δέχτηκες και το τραγούδησες χωρίς να καταλάβεις… και τώρα ζεις σε τσιμεντένιες φυλακές  μη μπορώντας  να αντιδράσεις που δεν μπορείς μήτε το  φως του ηλίου να αντικρίσεις.

Κάποτε σου είπαν πως «εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο» και μ’ένα τους τραγούδι σε πλανέψανε και σε προστάξανε να μην το καταλάβεις και τους υπάκουσες και τώρα σου μπαζώνουν και σου τσιμεντώνουνε την ιστορία χωρίς να  υπολογίζουνε πως νιώθεις.

Κάποτε σου είπαν πως «εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία άδεια κορμιά, σιδερικά, παιδιά κι ελάσματα» και συ το δέχτηκες και το τραγούδησες  χωρίς να καταλάβεις… και τώρα η φύση σου είναι όλη μολυσμένη και όλα γύρο σου νοσούν.

Ξύπνα επιτέλους, μη φοβάσαι… Ήρθε η ώρα, δεν μπορεί να μην το ένιωσες…

Ήρθε η ώρα επιτέλους  να ξυπνήσεις την ψυχή σου

και όλοι μαζί στου κόσμου το μπαλκόνι να ξανάβγουμε

για ν’ αντικρίσουμε τον ήλιο που μας στέρησαν.

Ξύπνα επιτέλους, μη φοβάσαι…

Ξύπνα επιτέλους Περσεφώνη!

ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ "ΠΟΛΥΝΟΗ"